وقتی بیمار به کما می رود چه اتفاقی می افتد؟

کما حالتی از بیهوشی است که در آن فرد پاسخگو نیست و نمی توان او را بیدار کرد که می تواند در اثر آسیب به مغز، مانند آسیب شدید سر یا سکته مغزی ایجاد شود . کما همچنین می تواند در اثر مسمومیت شدید با الکل یا عفونت مغزی ( آنسفالیت ) ایجاد شود. همچنین افراد مبتلا به دیابت اگر سطح گلوکز خون آنها به طور ناگهانی بسیار پایین ( هیپوگلیسمی ) یا بسیار بالا ( هیپرگلیسمی )  شود، ممکن است به کما بروند .

اگر دوست یا عزیزی دارید که در کما است، ممکن است اطلاعات زیر برای شما مفید باشد.

کما چیست؟

فردی که در کما است بیهوش است و فعالیت مغزی کمی دارد. آنها زنده هستند اما نمی توان آنها را از خواب بیدار کرد و هیچ نشانه ای از آگاهی نشان نمی دهد.

چشمان فرد بسته خواهد شد و به نظر می رسد که نسبت به محیط خود واکنشی نشان نمی دهد. آن‌ها معمولاً به صدا یا درد پاسخ نمی‌دهند، یا قادر به برقراری ارتباط یا حرکت داوطلبانه نیستند و رفلکس‌های اساسی مانند سرفه و بلع تا حد زیادی کاهش می‌یابد. همچنین آنها ممکن است بتوانند به تنهایی نفس بکشند، اگرچه برخی از افراد به یک دستگاه برای کمک به تنفس نیاز دارند.

با گذشت زمان، فرد ممکن است به تدریج هوشیاری خود را به دست آورد و هوشیارتر شود. برخی از افراد پس از چند هفته از خواب بیدار می شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به حالت نباتی یا حداقل هوشیاری بروند. 

مراقبت از فردی که در کما است

پزشکان سطح هوشیاری فرد را با استفاده از ابزاری به نام مقیاس کما گلاسکو ارزیابی می کنند . این سطح به طور مداوم برای علائم بهبود یا وخامت کنترل می شود. مقیاس کما گلاسکو 3 چیز را ارزیابی می کند:

* باز شدن چشم - نمره 1 به معنای عدم باز شدن چشم و 4 به معنای باز شدن چشم ها خود به خود است

* پاسخ شفاهی به یک فرمان - نمره 1 به معنای عدم پاسخ و 5 به معنای هشدار و پاسخ مناسب است.

* حرکات داوطلبانه در پاسخ به یک فرمان - نمره 1 به معنای عدم پاسخ و 6 به معنای اطاعت از دستورات است.

اکثر افراد در کما نمره کلی 8 یا کمتر خواهند داشت. نمره کمتر به این معنی است که ممکن است فردی آسیب مغزی شدیدتری را تجربه کرده باشد و احتمال بهبودی کمتری داشته باشد.

در کوتاه مدت، فردی که در کما است به طور معمول در بخش مراقبت های ویژه (ICU) تحت مراقبت قرار می گیرد. درمان شامل حصول اطمینان از پایداری وضعیت آنها و پشتیبانی از عملکردهای بدن مانند تنفس و فشار خون در حین درمان علت زمینه ای است. در طولانی مدت، کارکنان مراقبت های بهداشتی درمان حمایتی را در بخش بیمارستان انجام می دهند. این می تواند شامل تامین مواد مغذی، تلاش برای جلوگیری از عفونت، حرکت منظم فرد به طوری که دچار زخم بستر نشود و تمرین ملایم مفاصل برای جلوگیری از سفت شدن آنها باشد.

کاری که می توانید به عنوان یک ملاقات کننده انجام دهید

تجربه قرار گرفتن در کما از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد احساس می کنند می توانند وقایعی را که در اطرافشان اتفاق افتاده در حالی که در کما بودند به یاد بیاورند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند.

هنگام ملاقات با دوست یا عزیزی که در کما است، ممکن است این توصیه برای شما مفید باشد:

* وقتی رسیدی اعلام کن کی هستی.

* همانطور که معمولاً با آنها در مورد روز خود صحبت می کنید، آگاه باشید که هر چیزی که در مقابل آنها می گویید ممکن است شنیده شود.

عشق و حمایت خود را به آنها نشان دهید، حتی نشستن و گرفتن دست آنها یا نوازش پوست آنها می تواند یک آرامش عالی باشد.

تحقیقات همچنین نشان داده است که تحریک حواس اصلی، لامسه، شنوایی، بینایی و بویایی، به طور بالقوه می‌تواند به بهبودی فرد از کما کمک کند. روی احساسات خوشایند تمرکز کنید.

علاوه بر صحبت با فرد و گرفتن دست او، ممکن است بخواهید سعی کنید موسیقی مورد علاقه او را از طریق هدفون پخش کنید، در اتاق او گل بگذارید یا عطر مورد علاقه خود را اسپری کنید.

بهبودی از کما

کما معمولاً فقط چند هفته طول می کشد، در این مدت فرد ممکن است به تدریج از خواب بیدار شود و هوشیاری خود را به دست آورد یا به حالت دیگری از بیهوشی به نام حالت نباتی یا حداقل هوشیاری پیشرفت کند:

حالت نباتی، که در آن شخص بیدار است اما هیچ نشانه ای از آگاهی از محیط اطراف خود یا خود نشان نمی دهد

یک حالت حداقل آگاهانه، که در آن فرد آگاهی محدودی دارد که می آید و می رود

برخی از افراد ممکن است به تدریج از این حالات بهبود پیدا کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تا سال ها بهبود نیابند.  برای اطلاعات بیشتر در مورد این شرایط به صفحه اختلالات هوشیاری مراجعه کنید.

افرادی که از کما بیدار می شوند معمولاً به تدریج گوشه نشین می شوند و ممکن است در ابتدا بسیار آشفته و گیج باشند.

برخی از افراد بهبودی کامل پیدا می کنند و کاملا تحت تاثیر کما قرار نمی گیرند. برخی دیگر معلولیت های ناشی از آسیب مغزی خواهند داشت. آنها ممکن است  در طول دوره توانبخشی به فیزیوتراپی ، کاردرمانی  و ارزیابی روانشناختی و حمایت نیاز داشته باشند و ممکن است تا پایان عمر به مراقبت نیاز داشته باشند.

شانس بهبودی فردی از کما تا حد زیادی به شدت و علت آسیب مغزی، سن و مدت زمانی که در کما بوده بستگی دارد. اما نمی‌توان به‌طور دقیق پیش‌بینی کرد که آیا فرد در نهایت بهبود می‌یابد، کما چقدر طول می‌کشد و آیا مشکلات طولانی‌مدتی برایش پیش‌بینی می‌شود یا خیر.